De donkere kamer van Damokles is een boek geschreven door Willem Frederik Hermans. Hierin wordt het leven gevolgd van Henri Osewoudt, een man zonder baard die zelfs bijna als vrouw door kan. Het grootste deel speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog.
Vanaf het moment dat Henri een man, Dorbeck, ontmoet, krijgt het verhaal een hoger tempo. Dorbeck is een man die qua uiterlijk erg veel op Henri lijkt. Hij geeft Henri allerlei opdrachten, die Henri altijd zonder aarzelen uitvoert, wat mij verbaasde, aangezien Henri op mij niet overkwam als een heel dapper en mannelijk figuur.
Het was makkelijk om je in te leven in Osewoudt, hoewel het verhaal zich toch al heel wat jaren geleden afspeelt. Bij de keuzes die hij moest maken dacht ik vaak dat hij het beter niet kon doen, maar door zijn gedachten ging ik dan zelf ook vaak weer denken dat het toch wel een goede daad was. Wel veranderd Henri in het boek, hij verandert naar een persoon die mij wat minder aanstaat.
In het boek komen de meeste thema's die in goede boeken zitten wel voor, zoals vertrouwen, vriendschap, liefde en haat. Ik vind het een origineel verhaal, dat op sommige plekken langdradig lijkt te worden, maar juist op die momenten gebeurt er weer iets waardoor ik toch weer geïnteresseerd raakte naar het vervolg van het verhaal.
Ik vind dat de scheiding tussen goed en kwaad in dit boek erg vaag blijft. Toen ik het boek aan het lezen was, dacht dat hij alle dingen deed om juist goed voor Nederland te zijn, maar aan het einde van het boek blijkt het dan toch weer niet zo te zijn. Maar dat is ook weer niet helemaal zeker. Het is een boek waarbij je met veel vragen blijft zitten.
