De donkere kamer van Damokles is een boek geschreven door Willem Frederik Hermans. Hierin wordt het leven gevolgd van Henri Osewoudt, een man zonder baard die zelfs bijna als vrouw door kan. Het grootste deel speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog.
Vanaf het moment dat Henri een man, Dorbeck, ontmoet, krijgt het verhaal een hoger tempo. Dorbeck is een man die qua uiterlijk erg veel op Henri lijkt. Hij geeft Henri allerlei opdrachten, die Henri altijd zonder aarzelen uitvoert, wat mij verbaasde, aangezien Henri op mij niet overkwam als een heel dapper en mannelijk figuur.
Het was makkelijk om je in te leven in Osewoudt, hoewel het verhaal zich toch al heel wat jaren geleden afspeelt. Bij de keuzes die hij moest maken dacht ik vaak dat hij het beter niet kon doen, maar door zijn gedachten ging ik dan zelf ook vaak weer denken dat het toch wel een goede daad was. Wel veranderd Henri in het boek, hij verandert naar een persoon die mij wat minder aanstaat.
In het boek komen de meeste thema's die in goede boeken zitten wel voor, zoals vertrouwen, vriendschap, liefde en haat. Ik vind het een origineel verhaal, dat op sommige plekken langdradig lijkt te worden, maar juist op die momenten gebeurt er weer iets waardoor ik toch weer geïnteresseerd raakte naar het vervolg van het verhaal.
Ik vind dat de scheiding tussen goed en kwaad in dit boek erg vaag blijft. Toen ik het boek aan het lezen was, dacht dat hij alle dingen deed om juist goed voor Nederland te zijn, maar aan het einde van het boek blijkt het dan toch weer niet zo te zijn. Maar dat is ook weer niet helemaal zeker. Het is een boek waarbij je met veel vragen blijft zitten.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenBeste Eline Engelen,
BeantwoordenVerwijderenTen eerste moet ik opmerken dat je lofrede heel vlot is geschreven en dat het lekker weg te lezen is. Uit wat je geschreven hebt, zie je goed je mening voortkomen. Zelf bleef ik ook met veel vragen zitten toen ik het boek had uitgelezen. Het blijft een boek dat je nooit echt goed zal kunnen begrijpen.
Toch zou ik bij bepaalde punten nog meer jouw mening willen horen. Zo bijvoorbeeld zeg je dat Henri verandert in een persoon die jou minder aanstaat. Maar hoezo staat hij je op dat moment niet meer aan, hoe is hij verandert?
Zo ook waarom je het makkelijk vond om je in Osewoudt in te leven.
Het derde wat ik nog zou willen weten, is wat je bedoeld met dat het verhaal een 'hoger tempo' krijgt.
Verder heb je naar mijn zeggen alles goed uitgewerkt qua je eigen mening en duidelijkheid.
Nog een paar punten die ik zou willen opmerken, zijn:
- In de tweede zin van je lofrede is het zinsdeel '..Die zelfs bijna als vrouw door het leven kan' niet compleet. Hierbij is 'het leven' weggelaten.
- Sommige zinnen kunnen beter opgedeeld worden in twee aparte zinnen. Dit maakt de lofrede gemakkelijker te lezen. Bijvoorbeeld: "Hij geeft Henri allerlei opdrachten, die Henri altijd zonder aarzelen uitvoert, wat mij verbaasde, aangezien Henri op mij niet overkwam als een heel dapper en mannelijk figuur."
Al met al heb je het goed gedaan. Naar mijn zeggen een goede lofrede!
Daphne Voorberg